Κοστολόγιο αγιοσύνης / παραμυθιού

Πραγματικά δεν έχουν τον θεό τους. Οι μεγαλύτεροι έμποροι / μάνατζερς όλων των εποχών, οι άνθρωποι που δεν αντιμετωπίζουν καμία κρίση, αυτοί που θα ξεπουλούσαν ακόμα και τη μάνα τους ή το παιδί τους για μερικά ευρώ, βγάζουν τιμοκατάλογο με τα "ιερά" τους πρόσωπα και τα παραμύθια με τα οποία δυστυχώς μεγαλώνει η πλειοψηφία των ανθρώπων, ήτοι τις ιστορίες της αγίας γραφής. Ας μου επιτραπεί ένα μικρό σχόλιο ακόμα: για ποιον λόγο η ζώνη των αγίων γυναικών τιμάται "μόνο" 6.500 ευρώ, ενώ οι απόστολοι 11.000; Τόσος φαλλοκρατισμός; Τι ρατσιστική διάκριση είναι αυτή ανάμεσα στους άγιους και τους προφήτες (βοήθειά μας); 3.200 οι πρώτοι - εκτός αν πρόκειται για μπούστο (;) -, "μόλις" 2.000 οι δεύτεροι. Τέλος με χαρά διαπιστώνει κανείς ότι η ακριβότερη εικόνα είναι αυτή της ψηλάφησης του Θωμά (36.500 ευρώ - ούτε φρέσκο του Michelangelo να ήταν): η απιστία πληρώνεται πάντα ακριβά, αλλά μάλλον αξίζει τα χρήματά της.

Ο Nietzsche στον Καζαντζάκη (μία απάντηση στο άρθρο "Οι Στάχτες του Γκράμσι")

Αν πρόκειται να αναφερθώ σ' έναν αρκούντως Νιτσεϊκό χαρακτήρα του μεγάλου Καζαντζάκη, δεν έχω παρά να επιλέξω αυτόν που επεδιώξε ενστικτωδώς τη μεταξίωση όλων των αξιών, αυτόν που ήταν η Βούληση για Δύναμη, η εγκάρσια αρχή της "Ζωτικής Ορμής" που θα έλεγε και ο Bergson. Αυτοί οι οποίοι θέλουν να πείσουν ότι ο Γληγοράκης ο Ε', ο οποίος αφόρισε την επανάσταση του '21 και τη Μπουμπουλίνα (για κληρονομικούς όμως λόγους, κάτι σαν τις Α.Ε. του Αγίου Όρους και των Μητροπόλεων σήμερα) πέθανε ηρωικά - ο Ροΐδης βέβαια μας λέει ότι έγινε κατά λάθος ήρωας, αφού δεν ήταν δα και καμία ισχυρή προσωπικότητα - και όχι σαν υποταγμένος στον σουλτάνο του, ας διδαχτούν από τον όχι "ηρωικό", αλλά τουλάχιστον συνεπή τρόπο θανάτου του Ζορμπά, και ας αφήσουν τον Gramsci στην ησυχία του. Παραθέτω αυτούσιο:

«Είμαι ο δάσκαλος του χωριού, και σας γράφω για να σας αναγγείλω τη θλιβερή είδηση πως ο Αλέξης Ζορμπάς, που 'χε εδώ ορυχείο λευκόλιθου, πέθανε την περασμένη Κυριακή, στις 6 το απόγεμα, στο ψυχομάχημά του με φώναξε: "Έλα εδώ, δάσκαλε, μου 'πε, έχω τον τάδε φίλο στην Ελλάδα· άμα πεθάνω, γράψε του πως πέθανα και πως ως την τελευταία μου στιγμή τα 'χα σωστά τα μυαλά μου, τετρακόσια, και τον θυμόμουν. Και πως ότι κι αν έκανα δεν το μετανιώνω. Και να 'ναι καλά, να του πεις, και πως είναι καιρός πια να βάλει γνώση... Κι αν έρθει κανένας παπάς να με ξομολοήσει και να με μεταλάβει, πες του να ξεκουμπιστεί να φύγει και την κατάρα του να 'χω! Έκαμα, έκαμα, έκαμα στη ζωή μου, και πάλι λίγα έκαμα· άνθρωποι σαν εμένα έπρεπε να ζούνε χίλια χρόνια. Καληνύχτα!"»

Οι σφετεριστές των προσωπικών αξιών, οι τυπολάγνοι εξουσιομανείς του φαντασιακού μεταφυσικού, ας αφήσουν τον κόσμο να πεθαίνει και να καίγεται όπως θέλει. Ο Nietzsche ήταν ουσιωδώς Αντίχριστος. Ούτε αυτός, ούτε ο Gramsci μετάνιωσαν για τίποτα. Και σίγουρα όχι για τα πιστεύω τους και τη μεταφυσική τους.

Οι στάχτες του Γκράμσι

Αναδημοσίευση από την Κυριακατικη ΑΥΓΗ (25/1/2009)

"Οι στάχτες του Γκράμσι



του Δημητρη Αρβανιτακη
Θυμάστε πώς πέθανε ο Σούμπερτ; Στην έσχατη στιγμή, την ώρα που θάμπωνε το φως της γης, ένας μαύρος άνθρωπος πάσχιζε να τον μεταλάβει. Κι εκείνος που έζησε ως άθεος, ανήμπορος πλέον και σχεδόν πέρα από το σύνορο της ζωής, έσφιγγε το στόμα του, αγωνιζόταν να μην πάρει τη μετάληψη? η νίκη του θα ήταν να πεθάνει όπως ήθελε. Μόνον αυτό…

Αλλά φαίνεται πως ο αγώνας συνεχίζεται ακόμη κι όταν έχουν πεθάνει οι νεκροί! Το τελευταίο θύμα είναι ο θεμελιωτής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας. Ιδού. Εδώ και λίγες μέρες ένας βαρυγδουποβαρύγδουπος μονσινιόρ της ρωμαϊκής Κούρια, στηριζόμενος στη μαρτυρία μιας νοσοκόμας, παρούσας στις τελευταίες στιγμές του Αντόνιο Γκράμσι, εδήλωσε: "[…] Τα Χριστούγεννα, κατά την τελευταία αρρώστια του, οι νοσοκόμες έφεραν στους ασθενείς την εικόνα του Ιησού για να την ασπαστούν. Δεν την πήγαν στον Γκράμσι κι εκείνος ερώτησε: 'Γιατί δεν την φέρατε σε μένα;' Του την έφεραν κι εκείνος την ασπάστηκε. Πέθανε σύμφωνα με τα μυστήρια της εκκλησίας, επιστρέφοντας στη θρησκεία της παιδικής του ηλικίας" (Corriere della Sera, 25 και 26.11.2008). Οι Times εδημοσίευσαν την είδηση με τίτλο "Ο θεμελιωτής του ιταλικού κομμουνισμού μεταστράφηκε στην επιθανάτια κλίνη του" (25.11.2008) κι όποιος επισκεφθεί τη Wikipedia θα βρει ήδη(!) την είδηση ενταγμένη στη βιογραφία του Ιταλού στοχαστή και πολιτικού.
Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που η Καθολική Eκκλησία αναφέρεται στο ζήτημα. Τριάντα ένα χρόνια πριν, στα "μολυβένια χρόνια" της Ιταλίας, και πάλι με βάση μιαν ανάλογη μαρτυρία, το Βατικανό είχε επιχειρήσει τον ίδιο στόχο. Και τότε, αλλά και σήμερα, φαίνεται ότι η προσπάθεια συνάντησε όχι ευνοϊκή αποδοχή. Ο Αουρέλιο Λέπρε, συγγραφέας μιας σπουδαίας βιογραφίας του Γκράμσι ("Ο φυλακισμένος", εκδ. Λατέρτσα), δηλώνει σήμερα ότι δεν υπάρχει καμία σχετική απόδειξη, ενώ παραθέτει ένα ντοκουμέντο του 1933, σύμφωνα με το οποίο ο Γκράμσι είχε ζητήσει από τους οικείους του "αν τυχόν κατά τις τελευταίες ώρες του δεν είχε διαυγή συνείδηση, να μην αφήσουν να τον εμπλέξουν σε θρησκευτικά μυστήρια, τα οποία απεχθανόταν". Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Γκράμσι, ο ιστορικός Τζουζέππε Βάκκα, αφού επισημάνει ότι από πουθενά δεν τεκμαίρεται ο ισχυρισμός του Βατικανού, σημειώνει: "Προφανώς δεν θα ήταν σκάνδαλο (σσ. αν πράγματι μετάλαβε), ούτε θα άλλαζε τίποτα", ενώ ο Λουτσιάνο Κάνφορα είναι περισσότερο κι από σαφής: "Ποιος ξέρει αν σε λίγο δεν ανακαλυφθεί και μια θρησκευτική μεταστροφή του Στάλιν; Πέρα απʼ τʼ αστεία, όμως, ας προσκομίσουν αποδείξεις ή ας σωπάσουν. Το να προσπαθείς να εκμεταλλευτείς την αδυναμία του ετοιμοθάνατου είναι μια παλιά συνήθεια του κλήρου, και φαντάζομαι ότι οι παπάδες τη θεωρούν ως μια συμπεριφορά με καλό σκοπό. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, είναι μια μάλλον αηδιαστική συμπεριφορά, που ταιριάζει σε όρνια". Ο Φραντσέσκο Κοσσίγκα, βέβαια, εδήλωσε ότι "Αφού το λέει ο μονσινιόρ Ντε Ματζίστρις, δεν μπορεί παρά να είναι αλήθεια".
Ο Ιταλός στοχαστής και πολιτικός (1891-1937) είχε συλληφθεί, αν και βουλευτής, από το φασιστικό καθεστώς τον Νοέμβριο του 1926 (η περίφημη φράση του Μουσολίνι: "Αυτό το μυαλό πρέπει να πάψει να λειτουργεί για είκοσι χρόνια") και λόγω της ολέθριας κατάστασης της υγείας του αφέθηκε ελεύθερος την 21η Απριλίου του 1937. Έξι μέρες μετά, πέθανε σε μια κλινική της Ρώμης: 46 χρονών. Ο τάφος του, στο αγγλικό νεκροταφείο, είναι κοντά σ' εκείνον του Σέλλευ. Στην επιτύμβια στήλη γράφεται μόνο: "Cinera Antonii Gramsci", φράση που αποτέλεσε τον τίτλο της πιο σπουδαίας ποιητικής συλλογής του Πιερ Πάολο Παζολίνι (κι απ' όπου τούτο το άρθρο κλέβει τον τίτλο του)… Η παγκόσμια σκέψη τού χρωστάει τα Τετράδια της φυλακής, τα μεθοδολογικά εργαλεία και τις θέσεις για τη λογοτεχνία και την εθνική ζωή, τις αναλύσεις για τη φύση του ιταλικού "Ριζορτζιμέντο", έννοιες όπως "ηγεμονία", "ηγεμονική κουλτούρα", "διανοούμενοι" κ.λπ., πράγματα που αποτελούν πλέον κοινό νόμισμα στην πόλη των εννοιών.
Μετάλαβε λοιπόν ή όχι ο Αντόνιο Γκράμσι; Ποιος τον κέρδισε; "Εμείς" ή "εκείνοι"; Θα μπορούσε να θυμηθεί κανείς το παιδικό παιχνίδι: "--Σας πήραμε, σας πήραμε φλουρί κωσταντινάτο! --Μας πήρατε, μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο!" Αλλά όχι. Γιατί, όπως αναφέρθηκε, το ζήτημα δεν είναι η επιθανάτια αγωνία: Το ενδεχόμενο σκότισμα του μυαλού την τελευταία στιγμή μπορεί να ακυρώσει τη ζωή, τη σκέψη, τον ιστορικό ρόλο ενός ανθρώπου; Όχι λες εσύ, ναι λένε οι μαυροφόροι κήνσορες της ανθρώπινης ιστορίας! Γιατί το παιχνίδι --το γνωρίζουν καλά αυτό όλες οι εξουσίες!-- παίζεται πρώτα (ή μήπως να πω: αποκλειστικά;) στο επίπεδο του συμβολικού. Πρέπει να υποσκαφτεί το "είδωλο". Πρέπει να αρχίσει να σέρνεται στις ρούγες το: "Έλα, μωρέ, όλοι τα ίδια είναι" και το: "Ακόμη και οι άθεοι, την ύστατη στιγμή προστρέχουν στη χάρη του θεού". Μήπως δεν ξετρυπώνει κάθε τόσο εκείνη η φρασούλα για τον Νίτσε που τον είδαν, λέει, να γονατίζει δακρυσμένος μπροστά σε μιαν εικόνα του Σταυρωμένου;
Μετάλαβε λοιπόν ή όχι ο Αντόνιο Γκράμσι; Ακόμη κι αν αυτό καθεαυτό δεν έχει καμία σημασία, έχει εντέλει μέγιστη σημασία, αφού πίσω από την αμφισβήτηση του θάρρους και της συνέπειας του Ιταλού μαρξιστή, κρύβεται μια παντοτινή στρατηγική επιδίωξη της εκκλησίας: Η επιβολή της άποψης ότι δεν υπάρχει ζωή, ελευθερία, ηθικός κώδικας έξω από τον Θεό, έξω από την εκκλησία˙ και ότι ακόμη και οι μέγιστοι αρνητές του θεού, στην ύστατη στιγμή στρέφουν το βλέμμα στη "γλυκύτητα του Ιησού"¨. Είπα: "μια στρατηγική επιδίωξη της εκκλησίας", αλλά ακόμη περισσότερο, πρόκειται για μια στρατηγική επιδίωξη της εξουσίας, κυρίως σήμερα, στόχος της οποίας είναι πρώτα απʼ όλα η απόδειξη της "ανηθικότητας", της "ασυνέπειας", του διαβλητού χαρακτήρα, της αναξιότητας εντέλει όλων εκείνων που αντιτάχθηκαν στον κυριαρχικό λόγο του ηγεμονικού μοντέλου της Δύσης˙ στόχος της οποίας είναι να δειχτεί ότι οι κορυφές του πνεύματος, κυρίως οι ανατροπείς του κυρίαρχου λόγου, ήταν απλώς και μόνον κατασκευασμένες εικόνες˙ ακόμη καλύτερα: αυτοκατασκευασμένες εικόνες, πίσω από τις οποίες κρυβόταν υποκρισία, ψεύδος, βουλιμία, εξουσιομανία˙ άρα μικρότητα, άρα ανηθικότητα.… Τι μάθαμε τα τελευταία χρόνια; Για τα ερωτικά όργια του Σαρτρ και τον απάνθρωπο χαρακτήρα του˙ για τον σταλινισμό του Μπρεχτ˙ για τον θαυμαστή του Μιλόσεβιτς Πέτερ Χάντκε ˙ πρόσφατα για τον καταδότη Μίλαν Κούντερα…
Στον πόλεμο των συμβόλων, η ηθική υπήρξε ανέκαθεν το όπλο των κυρίαρχων τάξεων απέναντι στους ταξικούς αντιπάλους τους, γιατί το μονοπώλιο της ηθικής αντανακλούσε το αυτονόητο, άρα το νόμιμο, της κοινωνικής κυριαρχίας: η εξουσία δεν μπορεί παρά να αναγνώσει στον εαυτό της το ευαγγέλιο της κατάφασης της ηθικής˙ αντιστρόφως, οι αμφισβητίες ήταν πάντοτε ηθικά διαβλητοί: αυτονόητα, εφόσον αμφισβητούσαν το υπαρκτό, άρα το ηθικό. Ακόμη περισσότερο: στη σύγκρουση αυτή, η άρχουσα τάξη έκρινε και κρίνει καταφατικά τον εαυτό της, συλλαμβάνοντάς τον ως σύνολο μέσα στο οποίο εμβαπτίζονται και εξαγνίζονται οι ατομικές συμπεριφορές, αλλά τους αντιπάλους της τους έκρινε και τους κρίνει, στηριζόμενη σε αληθινά ή όχι συμβάντα, ως άτομα˙ μάλιστα ως ανήθικα άτομα: αποτελεσματικές λογικές της κοινωνικής πάλης.
Στη σημερινή λαίλαπα της επανατοποθέτησης των κανόνων, κανένας δεν πρόκειται να γλιτώσει μέσα στον ορυμαγδό της απομυθοποίησης: ο Βεργκικεντόριξ πρέπει και να πατηθεί στον σβέρκο και να αποδειχτεί ανήθικος. Κυρίως δεν θα γλιτώσουν οι "μύθοι" που αποτέλεσαν το "εικονοστάσι των επωνύμων αγίων" της Αριστεράς στον αγώνα της ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, γιατί βεβαίως η ήττα της Αριστεράς σε πολιτικό επίπεδο, η ήττα των αποκρουστικών εξουσιαστικών ψευδοεικόνων της, δεν είναι αρκετή. Πάνω απ' όλα, πρέπει να δειχτεί ότι οι πάσης φύσεως αριστεροί διανοούμενοι δεν ήταν "δα" καλύτεροι από τον Τσαουσέσκου, άσε που μπροστά στον θάνατο είχαν το θάρρος κουνελιού.

O Δημήτρης Αρβανιτάκης είναι ιστορικός"

Λεωφορεία αθεϊσμού στη Βρετανία

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (8/1/09).

Φανταστείτε να γινόταν μια ανάλογη δραστηριότητα στην Ελλάδα.

Οι αντιδράσεις των Ανθιμοψωμιάδηδων και των Καρατζαφερομπουμπούκων

θα έτρεφαν τα δελτία ειδήσεων - και κυρίως τις μεταμεσονύχτιες εκπομπές -

με υλικό για πολλά χρόνια.




"Διαφημιστική εκστρατεία μέσω 800 οχημάτων

The Guardian

Οποιοσδήποτε έχει μείνει επί ώρες στη στάση του λεωφορείου, με το τσουχτερό κρύο να του τρυπάει τα κόκαλα, περιμένοντας να πάει στη δουλειά του, είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχει αμφισβητήσει την ύπαρξη τόσο του Θεού όσο και του Δικαίου ως γενικότερης έννοιας. Σήμερα, όμως, μπορεί να εκφράσει ελεύθερα τα πιστεύω του. Αυτός τουλάχιστον είναι ο στόχος διαφημιστικής εκστρατείας στη Βρετανία που προσπαθεί να πείσει όσους έχουν πεισθεί ότι δεν υπάρχει Θεός να λάβουν θέση και να δημοσιοποιήσουν τη δική τους πίστη δηλώνοντας ότι είναι «άθεοι».

Το βασικό σύνθημα «Κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει θεός. Μην ανησυχείτε άλλο και ας διασκεδάσουμε κατά το δυνατόν τη ζωή μας» μπορεί κανείς να το δει στα λεωφορεία που εξυπηρετούν τέσσερα δρομολόγια της ευρύτερης περιοχής του Λονδίνου. Περισσότερα από 200 λεωφορεία στο Λονδίνο και 600 σε άλλες βρετανικές πόλεις θα μεταφέρουν το μήνυμα στο βρετανικό επιβατικό κοινό. Η εκστρατεία κατέστη δυνατή μετά τη συγκέντρωση 140 χιλιάδων στερλινών. Φαίνεται ότι η «αθεΐα» είναι αρκετά δημοφιλής, αφού αρχικά οι οργανωτές είχαν ως στόχο τους τη συγκέντρωση μόλις 5.500 στερλινών. Με τα χρήματα αυτά θα καλυφθούν τα έξοδα για την τοποθέτηση και 1.000 διαφημιστικών πινακίδων στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου και την εμφάνιση των σχετικών εικόνων σε δύο γιγαντοοθόνες στην έξοδο του σταθμού του υπογείου επί του διασημότερου εμπορικού δρόμου του κόσμου, της Οξφορντ Στριτ.

Οι οργανωτές θα χρησιμοποιήσουν και πολύ γνωστές ρήσεις διασημοτήτων όπως ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, η Κάθριν Χέπμπορν και ο συγγραφέας Ντάγκλας Ανταμς, που πίστευαν ότι δεν υπάρχει θεός ή τουλάχιστον είχαν διατυπώσει δημοσίως την αμφιβολία τους για την ύπαρξη ενός υπέρτατου όντος. Επίσης σε κάποια διαφημιστικά της εκστρατείας αναφέρεται η φράση της Εμιλι Ντίκινσον «ότι δεν θα ξανάρθει ποτέ, αυτό κάνει τη ζωή τόσο γλυκιά».

Η τηλεοπτική κωμικός Αριάν Σέριν, η οποία ενεπνεύσθη την εκστρατεία, κατά την έναρξή της στο Αλμπερτ Μεμόριαλ στο δυτικό Λονδίνο, ανέφερε «περιμένεις χρόνια να έρθει το λεωφορείο του αθεϊσμού και ξαφνικά έρχονται και τα 800 μαζί. Ελπίζω ότι θα φωτίσουν τις ημέρες μας και θα κάνουν τον κόσμο να χαμογελάσει καθώς πάει για δουλειά κάθε πρωί».
Tην ιδέα της αθεϊστικής εκστρατείας την είχε ήδη προτείνει στη στήλη της εφημερίδας Guardian «Comment is Free» επισημαίνοντας ότι θα αποτελέσει μια καλοδεχούμενη εναλλακτική λύση στα διάφορα θρησκευτικού περιεχομένου μηνύματα με τα οποία απειλείται όποιος δεν είναι χριστιανός ότι θα καεί στην κόλαση. Στην προχθεσινή έναρξη της εκστρατείας η κυρία Σέριν τόνισε ότι ο αριθμός των δωρεών που έγιναν για τη διαφημιστική εκστρατεία αποδεικνύει πόσο ισχυρό είναι το συναίσθημα.

«Σήμερα είναι μία σημαντική ημέρα για την ελευθερία του λόγου στη Βρετανία. Χαίρομαι πολύ που ζούμε σε μία χώρα όπου ο καθένας μας έχει την ελευθερία να πιστεύει σε ό,τι ακριβώς θέλει».

Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την British Humanist Association πάρα πολλοί Βρετανοί (το 30% έως 40% των κατοίκων) δεν πιστεύουν σε συγκεκριμένο δόγμα. Ιδιαίτερα έντονο είναι το φαινόμενο στους νεότερους ανθρώπους όπου οι άθεοι φτάνουν το 60% έως 65%".

ttp://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_08/01/2009_298426

Γαλλικός Παπισμός: κοινωνική εξέγερση ενάντια στα προφυλακτικά

Αν ο Γερουσιαστής της Νεμπράσκα Ernie Chambers μήνυσε τον Θεό για όλες τις φυσικές και "πεφωτισμένες" - σύμφωνα με τον όρο του Dupuy - καταστροφές, και ο Δικαστής Marion Polk δεν χρησιμοποίησε παρά μόνο δικονομικά επιχειρήματα και όχι θρησκευτικά για τη μη πραγματοποίηση της δίκης, στη Γαλλία - το κράτος όπου η κοσμικότητα του καθεστώτος είναι κατοχυρωμένη εδώ κι αιώνες, οι παπικές "εντολές" επισείουν χρηματικά πρόστιμα ή κοινωνική εργασία.

Στο Jurançon της Γαλλίας, κοντά στο Pau, τη νύχτα της 27ης Αυγούστου του προηγούμενου χρόνου, τέσσερα ξαδέρφια κήρυξαν πόλεμο ενάντια στην αμαρτία της προφύλαξης κατά τη σεξουαλική πράξη και ξήλωσαν ή άνοιξαν πέντε μηχανήματα αυτόματης πώλησης προφυλακτικών. Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου (24 Αυγούστου του 1572 για τους Ουγενότους) για τα προφυλακτικά έλαβε τέλος κοντά στο έκτο μηχάνημα, όπου και συνελήφθησαν, κατόπιν ελέγχου από την αστυνομία. Δικαιολόγησαν την πράξη τους επικαλούμενοι θρησκευτικές πεποιθήσεις ενάντια στις αμβλώσεις και την αντισύλληψη.

Στο δικαστήριο, αν και χρησιμοποιήθηκε το ελαφρυντικό του νεαρού της ηλικίας (20-24 ετών), ένας από αυτούς ισχυρίστηκε ότι η χρήση προφυλακτικού είναι μία πράξη εγωισμού ενάντια στη ζωή. Τότε πως να χαρακτηριστεί η προπαγάνδα του προηγούμενου πάπα της Ρώμης Karol Józef Wojtyła, ο οποίος είχε το θράσος και την κακία να στέλνει τους "ιεραποστόλους" του στην Αφρική για να (απο)κηρύξουν την προφύλαξη κατά τη σεξουαλική επαφή, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την καταδική εκατομμυρίων ανθρώπων στην επίγεια κόλαση του AIDS; Πόσο δίκιο έχουν τελικά οι Monty Python όταν προβάλλουν την εικόνα ενός φουκαρά καθολικού με 12 παιδιά, στα οποία δεν έχει να προσφέρει ούτε γάλα;

Οι 4 ηλίθιοι νεαροί καταδικάστηκαν σε 200 ευρώ πρόστιμο ή 2 μέρες κοινωνική εργασία - ελπίζω στην φροντίδα οροθετικών ανθρώπων. Η εισαγγελέας δικαιολόγησε την στάση του δικαστηρίου επικαλούμενη τους νόμους της Δημοκρατίας που υπερισχύουν σε αυτή την περίπτωση των νόμων της εκκλησίας.

Άλλη μία περίπτωση βαρβαρότητας προερχόμενη από την "φιλάνθρωπο" εκκλησία του Χριστού.

Αναδημοσίευση από: Libération

http://www.libebordeaux.fr/libe/2009/01/quatre-jeunes-c.html

Ο Nietzsche ζει!

Αγαπητοί εν Χριστώ αδερφοί (και σύντροφοι) Ο Νίτσε ζεί. Εμείς το ξέραμε, βεβαίως, αλλά από ό,τι φαίνεται το πνεύμα Του εμπνέει ακόμα και Αμερικάνους. Δείτε τί αλίευσα σήμερα πρωί πρωί και πολύ το χάρηκα. Έκανε μήνυση  στον... Θεό (αναδημοσίευση από την Zougla.gr)

Γερουσιαστής έκανε μήνυση στο Θεό, ο δικαστής όμως την απέρριψε γιατί δεν είχε τη διεύθυνσή του (ΘΕΟΥ!) για να τον καλέσει στο δικαστήριο! Ο Γερουσιαστής της Νεμπράσκα, Έρνι Τσέιμπερς κατέθεσε τη μήνυση πριν από ένα χρόνο. Κατηγορεί το Θεό, που «ξέρει τα πάντα», όπως λέει, για όλες τις καταστροφές, το θάνατο και την τρομοκρατία που προκαλεί σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ο δικαστής Μάριον Πολκ στήριξε την απόφασή του για να απορρίψει το απίστευτο αυτό αίτημα, όχι στο γεγονός ότι δεν έχει καμία βάση, αλλά στο ότι δεν είχε διεύθυνση του Θεού για να του κοινοποιήσει την κλήτευση. «Το δικαστήριο δεν έχει τρόπο να ειδοποιήσει το πρόσωπο που κατηγορείται, άρα η υπόθεση απορρίπτεται», ανέφερε ο δικαστής. Μετά την απόρριψη του αιτήματός του, ο Τσέιμπερς δηλώνει πως δεν σκοπεύει να το βάλει κάτω και πως σκέφτεται πολύ σοβαρά να την εφεσιβάλει.  «Από τη στιγμή που το δικαστήριο αναφέρει ότι δεν έχει τη διεύθυνση του Θεού, σημαίνει ότι αναγνωρίζει την υπόστασή του και αφού ο Θεός ξέρει τα πάντα, γνωρίζει και για τη μήνυση», ανέφερε ο Γερουσιαστής μετά τη λήξη της ακροαματικής διαδικασίας.

Parental Advice